Michael Kirkham

Voor school werd mij aangeraden nog een andere artiest op te zoeken (naast Murakami). Deze artiest was Michael Kirkham. Toen ik wat googelde, vroeg ik mij af waarom ik zulke krankzinnige beelden te zien kreeg. Blijkbaar houdt deze meneer ervan om veel seks, drugs en rock 'n roll af te beelden. Nou ja, vooral seks eigenlijk. En behaarde benen. En penissen en gekke naakte figuren.

Ik heb eigenlijk nooit opgegeven vanaf welke leeftijd dit blog geschikt is, maar het kan zijn dat de volgende inhoud mogelijk niet zeer geschikt is voor mensen onder de 18. Toen ik nog geen 18 was, kon me dat niets schelen, trouwens. Maar ik heb je ieder geval gewaarschuwd.

Goed, Michael Kirkham is geboren in 1971 in Blackpool in het Verenigd Koninkrijk. Het Verenigd Koninkrijk blijkt niet hetzelfde te zijn als Engeland, maar ik heb geen idee wat het verschil is. Anyway, hij heeft aan de Glasgow School of Art gestudeerd. Daarna studeerde hij in De Ateliers, een onafhankelijk kunstenaarsinstituut, in Amsterdam.

Mädchenzimmer, 2011, 220 x 190 cm

 Het werk van Kirkham is melancholisch, zelfs de steeds aanwezige erotiek kan dat niet vervagen.

Je zou toch zeggen dat ze even vrolijk bezig zijn, maar niets is minder waar.

Untitled, 2010, untitled 2010, 60 x 80 cm

De melancholie in het werk vind ik het mooist. Ik ben niet zo fan van de overvloedige seksualiteit in het werk. Het is zoveel aanwezig dat het voor mij lijkt alsof het reeds verzadigd is. 

kERST

Ja, ik houd niet zo van de verplichte gezelligheid.

laatste zin van een boek [8]

En dan zullen zelfs de goden leren krijsen.

Episch. Uit "Verboden en verbannen" (derde boek) door James Clemens. Ik moet weer eens wat schrijven hier dacht ik zo. 

lelijke trui

Zie hier mijn nieuwste aanwinst voor het koude winterweer:

Dit is waarlijk de lelijkste, afschuwelijkste doch warmste trui die ik kon vinden (bij de Schoenenreus). Waarom koop ik kleding die ik niet mooi vind?
Simpel antwoord: het is WINTER.
Ik ben zo'n iemand die met 15 graden boven nul al een winterjas aanmoet. Ik ben ook zo'n iemand die het voortdurend, altijd en overal koud heeft. Ik vind dan ook dat dit weer echt niet kan. Het liefst zou ik er zo fashionable (zo heet dat toch?) mogelijk uitzien, maar ik bevries in strakke leggings, hippe shirtjes en elke soort schoen die niet lijkt op een Ugg-laars of moonboot. Overigens presteer ik het om in nep-Uggs (vind de echte te duur) nog koude voeten te krijgen.

Voor mijn bovenlijf heb ik dus deze veel te grote en veel te lelijke trui in leven geroepen. Hij is veel te groot en komt eigenlijk van de mannenafdeling, maar hij is WARM. En daar gaat het om, in deze barre tijden van december, kerst, sneeuw, ijs, fietsen door weer en wind en dat moment waar het zo koud is dat je tranen in je ogen krijgt op de fiets.
Ik ben er nog niet uit hoe ik het koudheidsprobleem voor mijn onderlijf ga oplossen, maar ik houd mijn ogen gericht op de wetenschap. Die mensen moeten een keer wat bedenken, toch?