diploma

En daar ligt die dan! Een saai papiertje met zwarte letters, een zilveren print aan de onderkant in een blauwe map. Mijn diploma in iets waar ik niets mee wil doen. Ik schijn nu de ingenieurstitel te mogen voeren, maar die ga ik mooi niet voor mijn naam zetten. Het zou mijn artiestennaam erg raar doen klinken. Ooit gehoord van "ing. Sushy"? Ik dacht het niet.

De diploma-uitreiking was vol doorgeslagen docenten, loze opmerkingen, gepoch en drankgebruik. Uiteraard stond ik daar met mijn watertje te wachten tot ik mijn handtekening kon zetten. Toen had ik mijn krabbeltje gezet. Nu alleen nog maar een borrel politiek correct doorstaan en we kunnen weer verder. Want ja, als je als enige vrouw (daar op dat moment) afstudeert met informatica, verwachten ze dat je ook iets gaat doen met dat diploma. Dat ik nu beeldende kunst studeer, werd niet goed begrepen. Het zal ook wel hogere wiskunde zijn. 1 jaar kunstacademie + 4 jaar ICT-geëtter = terug naar kunstacademie. Ik vind het vrij makkelijk. Maar het zal wel weer niet logisch zijn.

Waarom willen ze eigenlijk vrouwen in de ICT? Die worden toch alleen maar ongesteld en lekken op het toetsenbord.
Ik ben vrouwonvriendelijk vandaag, geloof ik. Dat krijg je met volle maan.

Hartjes op Facebook

Naar mijn idee komt dit vooral voor op Facebook: veelal vrouwenvolk dat zo ongeveer elke onbenullige status update met één of meerdere hartjes vergezelt. De ergste gevallen voegen ook hartjes toe aan het begin of elke andere willekeurige plaats in de update. Het betreft hier vooral hartjes van het type ♥. Hartjes van het type ♡ kom ik nog niet vaak tegen (waardoor deze hipper lijkt). Zelfs sommige mannen gebruiken al hartjes bij updates die niet eens over hun vriendin/vrouw/minnares/partner/huisdier gaan. Het ♥ doet zware afbreuk aan de mannelijkheid. Het is niet stoer, niet strijdbaar, niet cool... om over de inhoud van status updates maar te zwijgen. 
Ik vind het wel leuk om te experimenteren met de lading van een bericht door een ♥ of een ♡ toe te voegen.
Zie hier:

Hazenleger ♥
♥♥♥ Zojuist in een hondendrol getrapt ♥♥♥
Wat een kutdag ♡
Zonet een paar ninja's omgelegd. ♥
Vuile hoerrr  ♥♥♡ Krijg allemaal de kolere ♡

De beweringen lijken een stuk lieflijker.

E = mc^2  ♥ (riekt naar sentimentele Einstein)
Excuses voor de vieze woorden dit keer. Soms vraagt de situatie om wat minder netjes te schrijven. En de lieve hartjes moeten ergens mee gecompenseerd worden. ♡ 

Kak ♥♥♡

Koefnoen

Elke zondag kijk ik uit naar Koefnoen. Nu zul je je afvragen "Koefnoen is toch altijd zaterdag op tv?" en dat is zeker waar, maar dan kijk ik al Hardcore Pawn. Dat klinkt alsof het porno is, maar het gaat over een pandjeshuis, zonder porno. Bij het pandjeshuis komen allemaal mensen die rare spullen willen verkopen en vaak hysterisch gaan doen. En daar ben ik dol op, hysterische mensen. Vooral op de teevee, in het echt maak ik me waarschijnlijk snel uit de voeten als een volslanke (met de nadruk op vol) Amerikaanse trien weggepiepte scheldwoorden in mijn richting gaat schreeuwen.
Maar goed, vanavond (altijd zondagavond, dan vergeet ik dat er daarna een maandag komt) zit ik met zoutjes in mijn bureaustoel voor uitzendinggemist punt nl. Ik weet eigenlijk niet genoeg van politiek om het merendeel van de grappen te begrijpen, maar het blijft leuk. En het is goed voor mijn algemene ontwikkeling. Samson... Samsom en Roemer heb ik nog nooit buiten Koefnoen gezien. Net zoals dat jankprogramma van Nederland 1, waarbij ze op zoek gaan naar verdwenen ouders. 

De laatste zin van een boek [2]

Toen zette hij zijn worsteling weer voort, met de moed der wanhoop, en haar lieve makker verdween in een warreling van zand.

Uit "Verboden & Verbannen" (eerste boek) door James Clemens. Ik ga vandaag eens kijken of ik het vervolg kan vinden.  

Smartfoon

Gisteren moest ik een tekst schrijven over een telefoon, een zogenoemde "smartphone" (eigenlijk schrijf ik liever smartfoon of slimme foon of dom klereding, maar dat is geen goede reclame). Toen bedacht ik mij opeens: "Wacht, ik heb helemaal geen smartphone!" Veel binding met het product had ik dus niet, maar ik heb vaak genoeg mensen met zo'n ding gezien. Mijn zus heeft er één. Mijn vader ook. Mijn voormalige klas ook. Alleen ik vertikte het om dat ding te kopen. Ik heb een telefoon die kan sms'en en bellen en klink daarmee als iemand uit de steentijd.

Toen ik nog op ICT-school zat (huiver, huiver) leed het weleens tot complicaties. Dan had je van die mensen die dachten dat ik om 8 uur 's ochtends mijn mail lees. Dat doe ik dus niet. Tenzij ik thuis zit en heel vroeg wakker ben en uitermate hyperactief. Ook zette ik mijn telefoon 's nachts uit en deed ik hem pas aan in de trein, want ik ben geen ochtendmens en elke extra handeling kost een jaar van mijn leventje. Dan kwam ik er in de trein achter dat ik 10 paniekerige telefoontjes van projectmensjes had gemist.

Ach nu ik er aan terugdenk, was het heel grappig. Ik kan het iedereen aanraden.

Oh ja, ik had het over slimme telefoons. Ik snap niet waarom iedereen zo'n ding nodig heeft. Voor de sociale media waarschijnlijk. Ik doe ook wel aan Tvietter (Twitter op zijn Russisch), Feesjboek en al die andere rambam, maar ik heb er nog nooit een telefoon voor nodig gehad. Overal waar ik werkte, stond wel een computer klaar, want die staan over het algemeen vaak in kantoren. Dus daar kon ik naar hartelust tekeergaan met sociale media, wat minder agressief was dan het klinkt. Overigens twitterde ik daar alleen maar af en toe want ik kon mijn wachtwoorden van de andere sites niet onthouden.

Het mooiste van Facebook vind ik toch wel dat je andermans relaties daar kapot kunt zien gaan. Sommige mensen zetten er echt alles op en het wordt net een soap. Elk lichtelijk treurig bericht in relationele sfeer is een sneer naar de wederhelft. Prachtig als zoiets gebeurt. Zou er een app voor bestaan die dit bijhoudt? Want als die er is, wil ik wel een slimpietelefoon kopen. Heb ik geen tv meer nodig.

de laatste zin van een boek

Eten doet u in Vladivostok uiteraard in een Aziatisch restaurant, zoals de sushibar Edem (Oelitsa Admirala Fokina 22)

Uit "Rusland" door Karel Onwijn.

Ik vind de laatste zin van een boek altijd het meest interessant. Ook als het een toeristengids voor Rusland is.

Een introductie

Hai! Voor het geval jeje afvraagt wie de ik-persoon is die dit blog gaat schrijven: hier een introductie.

Ik ben Susanne. Ik zie er niet echt uit zoals op dit plaatje want ik heb geen blauwe lijntjes en zeker geen roze achtergrond. Zo zie je ieder geval niet dat ik absoluut geen foto's van mezelf kan maken en dat ik er niet zo jong uit zie (denk ik) al moest ik mij een halfjaar geleden wel legitimeren bij het kopen van drank. Ik ben niet 16, maar 23. Drie en twintig dus. Nog 7 jaar tot die grote DRIE NUL (help).

Momenteel ben ik net klaar met afstuderen van een opleiding waar ik niet verder mee wil (staat leuk op je CV). Ik heb Technische Informatica gedaan en niemand weet wat dat is dus ik kan net zo goed zeggen dat ik de kunstacademie heb afgemaakt. Die kunstacademie deed ik eerst en heb ik toen niet afgemaakt omdat ik een heldere ingeving kreeg om te gaan programmeren. Toen ik dat ging doen, wilde ik weer terug naar de kunstopleiding maar dat ging niet, want langstudeerboete en overheid die niet wil dat mensen studeren.
Mijn diploma-uitreiking moet nog komen. Tijd om na te denken over mijn toespraak. Ze houden van wachten. 
Volgens mij is mijn introductie niet logisch.
Nu zie je ook waarom ik niet geschikt ben voor de ICT-wereld.
Logica is niet mijn ding.

Daarentegen ben ik een expert in chaos. Ik ben heel goed in het maken van rommel.  Naast rommel maken, ben ik freelance (iets anders dan werkloos) illustrator en schrijf ik af en toe ook wat teksten.
Tekenen doe ik graag en tegenwoordig heb ik nog een andere hobby: Russisch leren. Ik leer alleen maar Russisch omdat ik de lettertjes zo mooi vind. Verder heb ik een Russische (ja ook al Russisch!) dwerghamster waarvan ik de naam steeds vergeet. Ik weet wel dat het een vrouwtje is, maar ik duid hem meestal toch aan met "hij".

Ik kom uit een streng christelijk gezin en woon in de middle of nowhere, omgeven door weilanden, terwijl ik gras haat omdat ik HOOIKOORTS heb. 's Zomers sluit ik mij op in een hoopvol pollenvrije bunker. Al is het niet echt een bunker en ook niet 100% pollenvrij.  

Ik ben nog niet helemaal tevreden met de layout van dit blogje, maar ik kan even geen ander design bedenken. Waarschijnlijk verander ik het na een maand of zo. Of niet.

Klassiek

Ja! Ik ga het weer proberen om een blog bij te houden! En ik hou het Nederlandstalig omdat ik eigenlijk best wel van Nederlands hou.
Dit blog zal gaan over...
- het leven
- paarse dingen
- vormgeving
- dwerghamsters
- hoeveel tijd nodig is om de layout van dit blog goed te krijgen

Oh, en het heet "klassiek" omdat alle andere namen die ik wilde niet beschikbaar waren. Zo waren "vandiedingen", "achja" en "ladida" bezet. :<
Ach ja, je kan niet alles hebben in het leven.