donderdag 27 december 2012

Michael Kirkham

Voor school werd mij aangeraden nog een andere artiest op te zoeken (naast Murakami). Deze artiest was Michael Kirkham. Toen ik wat googelde, vroeg ik mij af waarom ik zulke krankzinnige beelden te zien kreeg. Blijkbaar houdt deze meneer ervan om veel seks, drugs en rock 'n roll af te beelden. Nou ja, vooral seks eigenlijk. En behaarde benen. En penissen en gekke naakte figuren.

Ik heb eigenlijk nooit opgegeven vanaf welke leeftijd dit blog geschikt is, maar het kan zijn dat de volgende inhoud mogelijk niet zeer geschikt is voor mensen onder de 18. Toen ik nog geen 18 was, kon me dat niets schelen, trouwens. Maar ik heb je ieder geval gewaarschuwd.

Goed, Michael Kirkham is geboren in 1971 in Blackpool in het Verenigd Koninkrijk. Het Verenigd Koninkrijk blijkt niet hetzelfde te zijn als Engeland, maar ik heb geen idee wat het verschil is. Anyway, hij heeft aan de Glasgow School of Art gestudeerd. Daarna studeerde hij in De Ateliers, een onafhankelijk kunstenaarsinstituut, in Amsterdam.

Mädchenzimmer, 2011, 220 x 190 cm
 Het werk van Kirkham is melancholisch, zelfs de steeds aanwezige erotiek kan dat niet vervagen.

Je zou toch zeggen dat ze even vrolijk bezig zijn, maar niets is minder waar.

Untitled, 2010, untitled 2010, 60 x 80 cm
De melancholie in het werk vind ik het mooist. Ik ben niet zo fan van de overvloedige seksualiteit in het werk. Het is zoveel aanwezig dat het voor mij lijkt alsof het reeds verzadigd is. 



dinsdag 25 december 2012

kERST

Ja, ik houd niet zo van de verplichte gezelligheid.

donderdag 20 december 2012

laatste zin van een boek [8]

En dan zullen zelfs de goden leren krijsen.

Episch. Uit "Verboden en verbannen" (derde boek) door James Clemens. Ik moet weer eens wat schrijven hier dacht ik zo. 

vrijdag 7 december 2012

lelijke trui

Zie hier mijn nieuwste aanwinst voor het koude winterweer:

Dit is waarlijk de lelijkste, afschuwelijkste doch warmste trui die ik kon vinden (bij de Schoenenreus). Waarom koop ik kleding die ik niet mooi vind?
Simpel antwoord: het is WINTER.
Ik ben zo'n iemand die met 15 graden boven nul al een winterjas aanmoet. Ik ben ook zo'n iemand die het voortdurend, altijd en overal koud heeft. Ik vind dan ook dat dit weer echt niet kan. Het liefst zou ik er zo fashionable (zo heet dat toch?) mogelijk uitzien, maar ik bevries in strakke leggings, hippe shirtjes en elke soort schoen die niet lijkt op een Ugg-laars of moonboot. Overigens presteer ik het om in nep-Uggs (vind de echte te duur) nog koude voeten te krijgen.

Voor mijn bovenlijf heb ik dus deze veel te grote en veel te lelijke trui in leven geroepen. Hij is veel te groot en komt eigenlijk van de mannenafdeling, maar hij is WARM. En daar gaat het om, in deze barre tijden van december, kerst, sneeuw, ijs, fietsen door weer en wind en dat moment waar het zo koud is dat je tranen in je ogen krijgt op de fiets.
Ik ben er nog niet uit hoe ik het koudheidsprobleem voor mijn onderlijf ga oplossen, maar ik houd mijn ogen gericht op de wetenschap. Die mensen moeten een keer wat bedenken, toch?

woensdag 28 november 2012

laatste zin van een boek [7]

Meteen sprong ze van het klif en plonsde met een verrukte kreet in het donkere water.

Uit "De innamorati" van Midori Snyder. Deze zin beschrijft trouwens geen zelfmoord. Een sirene wil graag terug de oceaan in met haar andere vriendinnetjes.

woensdag 21 november 2012

waarom slapende vogels niet uit de boom vallen

Bij de boekhandel zag ik een boek. Ja, echt! Bij een boekhandel! Dat verwacht je toch niet...
Het boek heette "waarom slapende vogels niet uit de boom vallen". Ik vond het een interessante titel. Waarom vallen slapende vogels niet uit de boom? Ik heb wel een paar ideeën waarom.



- Slapende vogels vallen niet uit de boom omdat ze tijdens hun slaap niet kunnen bewegen.
- Slapende vogels vallen niet uit de boom omdat ze in slaaptoestand boven de zwaartekracht verheven zijn en dus hooguit rondzweven in plaats van vallen.
- Slapende vogels vallen niet uit de boom vanwege de kredietcrisis. Alles wordt verklaard met de kredietcrisis tegenwoordig, dus dit ook.
- Vallende vogels slapen niet in bomen.
- Vogels slapen niet, ze doen alsof ze slapen en vallen daarom niet.
- Slapende vogels vallen niet uit de boom omdat ze eigenlijk ninja's zijn en overal perfect in balans kunnen blijven.
- De bomen en de vogels zijn slechts afspiegelingen van de ideeënwereld, dus het maakt niet uit. Dit komt dus allemaal door Plato. Ik weet niet of een vogelidee slaapt of niet.
- Slapende vogels vallen niet uit de boom omdat ze altijd dromen dat ze op een boom zitten.
- De bomen hebben een speciaal aura om de slapende vogels op hun plek te houden.

De zaak van de slapende vogels is voldoende opgehelderd. Ik ga weer verder met Naruto lezen. 

dinsdag 20 november 2012

Takashi Murakami

Van de kunstacademie moest ik gaan kijken naar het werk van Takashi Murakami. De docente leek het wel wat voor mij. En gelijk had ze. Ik ben dol op felle tekenfilmfiguren met een cultureel randje. Takashi Murakami (1962) is een Japanse kunstenaar. Met zo'n naam kan dat ook niet anders. Hij werkt met zowel traditionale media als digitaal. In zijn werk vervagen de hoge en lage cultuur. Thema's van massamedia en popcultuur maakt hij tot gigantische sculpturen, schilderijen of producten die verkocht kunnen worden.

Vrolijk werk van Takashi Murakami


Murakami studeerde traditionele Japanse kunst aan de Tokyo National University of Fine Arts and Music. Hij verkreeg een doctoraat in Nihonga, het schilderen in traditionele Japanse stijl.  


een voorbeeld van Nihonga
Doordat anime en manga (Japanse animatie en strips) steeds populairder werden, was Takashi Murakami niet meer zo enthousiast over Nihonga en ging hij zich bezighouden met otaku cultuur. Hij had het gevoel dat dit relevanter was voor het huidige leven in Japan. "Otaku" is een beladen term en heeft betrekking op mensen die geobsedeerd zijn met anime en manga. Sommige westerlingen vinden het leuk om zichzelf ook otaku te noemen. De combinatie van pop en otaku (ook bekend als Poku) leidde tot de Superflat schilderijen van Murakami.

Superflat
Takashi verwacht dat animatie en otaku waarschijnlijk een nieuwe cultuur creëren. Deze nieuwe cultuur zou een herrijzen zijn van de Japanse kunstwereld. Murakami heeft in verschillende interviews beweerd dat hij gefrustreerd is over de kunstmarkt in het naoorlogse Japan. Volgens hem is de kunstmarkt in Japan niet stabiel en onbetrouwbaar. Verder wordt Japanse kunst in het buitenland voorzien van een lage status. Murakami zegt dat de Japanse kunstmarkt niets anders is dan "een oppervlakkige waardering van westerse trends". Hij hoopt dus dat de Japanse kunstwereld zal verbeteren. Hij promootte zichzelf eerst juist buiten Japan om meer vat op de markt te krijgen. Hierdoor ontstond het bedrijf KaiKai Kiki, dat Japanse kunstenaars promoot (in Japan en het buitenland).

figuurtjes van KaiKai Kiki

Wat mij vooral fascineert in Murakami's werk is dat het zo gevarieerd is, maar toch herkenbaar.

En ik ben ook dol op drukke en kleurrijke dingen.


Kon ik maar zulk soort poppetjes maken... Zucht... Ach, misschien ooit.


woensdag 14 november 2012

mijn relatie tot printers


Zaterdag is het zover: beoordelingsdag. Of "werkbespreking", zoals het op school wordt genoemd. Ik moet al mijn beeldend werk van de afgelopen maanden meenemen en laten zien. Op zich is dat niet zo'n probleem. Het meeste werk heb ik al klaar. Een deel van het werk hoef ik alleen nog maar te printen... Net toen ik wilde gaan printen (4 dagen van te voren, ik loop op schema) viel mijn oog op dat ene onheilspellende lampje in de vorm van een druppeltje. Het inktpatroon was op.

"Nog geen man is overboord gesprongen, ik kan nog naar de winkel." dacht ik en dat was ook zo. Nauwkeurig schrijf ik het typenummer van de printer op mijn hand. De balpeninkt voelt niet zo fijn aan, maar anders onthoud ik het niet. Vijf één vijf nul. Bij de van-alles-en-nog-wat-elektronica-computer-annex-van-alles-winkel koop ik een zwarte inktcartridge, want die met kleur deed het nog volgens mij.

Na weer naar huis gefietst te zijn, maak ik de printerklep open. Dat is elke keer weer een avontuur, want ik weet eigenlijk niet hoe je een printer openmaakt, maar ik heb het al meerdere malen gedaan bij het vervangen. De printer valt nog niet uit elkaar bij het opendoen, mooi. Ik haal het zwarte friemeltje weg dat de oude cartridge op zijn plaats houdt. Ik sloop de oude cartridge eruit, want dat ding wil nooit vanzelf. Nog steeds niet gebroken? Ik denk het niet.
Ik scheur de verpakking van de nieuwe cartridge open, want deze verpakking is alles behalve gebruikersvriendelijk. De instructies staan aan de binnenkant van de verpakking en zijn nauwelijks te lezen. "Hoe moest ie er nou in?" (vat dit alsjeblieft niet suggestief op)
Na wat passen en meten kom ik erachter dat het uitsteeksel aan de voorkant er het eerst in moet. Ik haal dat labeltje eraf en probeer eerst netjes en rustig de cartridge in de printer te krijgen. Dat lukt niet. Met meer geweld lukt het uiteindelijk. De printer geeft gek genoeg geen sjoege, terwijl ik zou verwachten dat hij een geluidje zou maken of zo. "Want dat deed hij de vorige keer ook."

Hoe dan ook, het is tijd om te printen. Ik heb geen  tijd voor onbenullige printerproblemen. Ik open de plaatjes die ik wil printen, corrigeer de nodige zaken in het Afdrukvoorbeeld en klik op Afdrukken (niet op de wc).
Computer beweert dat deze aan het printen is, maar daar beneden in de printerhoek blijft het angstvallig stil.
Ik controleer of de opdracht wel is doorgekomen. Deze staat keurig in de wachtrij. Nog maar eens proberen. Tweede document in wachtrij, nog steeds geen printergeluid.

Talloze pogingen heb ik hierna ondernomen om mijn printer aan het printen te krijgen, maar nog altijd zonder succes. En ja, de printer stond aan. En nee, ik heb de printer niet gesloopt. Al weet ik dat niet zo zeker. Maar het lampje staat nog aan. Ik meen het. Niet die van het inktpatroon maar het aan-lampje.

Dus ik confisqueer nu maar de printer van mijn ouders. Deze is trouwens ook minstens 10 jaar jonger en zal dus nog fris in het vak zitten.

Dit hele verhaal is weer een argumentatie waarom men mij eigenlijk weg bij computers moet houden.

dinsdag 13 november 2012

laatste zin van een boek [6]

Maar aan de handen van pater Beer zaten minder vingers dan Osewoudt kogelgaten in zijn lichaam had.

Uit "De donkere kamer van Damokles" van Willem Frederik Hermans. Bestond die Dorbeck nou wel of niet?! Open eindes zijn niks voor mij.

vrijdag 9 november 2012

aha

Hieronder volgt een gesprek met een potentiële klant om templates te maken voor kaarten. Dit is net een paar uur geleden gebeurd. Klant wilde wat (gratis) voorbeelden hebben, maar wij vormgevers dienen betaald te worden voor onze uren.

[13:16:12] Klant: Je kan zelf wat templates maken. Het kan me niet schelen hoe ze eruit zien, ik wil gewoon zien wat je kan doen.
[13:16:32] Ikke: Oh, als voorbeeld?
[13:16:51] Klant: Ja natuurlijk, anders weet ik toch niet of je het wel kan (ik had mijn portfolio laten zien, hoor!)
[13:17:46] Ikke: Uiteraard. Ik reken [zeer goedkoop bedrag] voor een voorbeeld.
[13:20:11] Klant: Dat is belachelijk. Nee, bedankt.
[13:20:23] Klant:: Je zou 900 voorbeelden kunnen maken waarvan je weet dat ik ze zou haten en verwacht van mij om [900 * zeer goedkoop bedrag] te betalen (watte?!)
[13:21:10] Ikke: Het spijt me, maar mijn tijd kost geld. Ik werk niet gratis.
[13:21:37] Klant: Nou, ik huur je niet in zonder enig bewijs dat je deze klus kan.
[Klant verbreekt het contact]

Juist. Deze niet zo potentiële klant begrijpt niet dat ik geen tijd heb om voor Jan en alleman gratis voorbeeldjes te maken. Het bedrag dat ik bood voor voorbeelden was zo laag dat ik het hier niet eens durf te plaatsen (10 dollar kuch kuch!). Echt vriendelijk vond ik hem ook niet. Als je dan iets gratis wilt, vraag het dan lief. Misschien strijk ik dan nog met de hand over mijn hart.

Ik denk erover dit verhaal naar clientsfromhell.net te sturen, maar ik vraag me af of het grappig genoeg is. Misschien kom ik nog eens een betere tegen!

Maar even een bericht voor alle mensen die overwegen een illustrator of grafisch ontwerper in te huren: betaal ze een fatsoenlijk salaris. En vraag niet naar gratis voorbeelden. Wij moeten ook onze huur en inkomensafhankelijke zorgverzekering betalen. Misschien moet ik Rutte op ze afsturen.

vrijdag 2 november 2012

woensdag 31 oktober 2012

Russische woordjes

De laatste tijd heb ik het Russisch leren weer opgepakt. Het lijkt me geweldig om deze taal vloeiend te spreken, maar er zijn nog veel woorden die ik vergeet. Ik schrijf ze nu hier maar op, zodat ik ze misschien eindelijk onthou.
Eigenlijk waren het nog meer woorden, maar typen in het Russisch gaat echt langzaam. 0__0


Урок
Les (het hele boek staat vol met dit woord en toch kan ik het niet onthouden! Elk hoofdstuk begint met Урок 1, 2, 3 et cetera…)
земля
Aarde, grond (en ik schreef het eigenlijk altijd als cемля)
новость
nieuws
только
slechts
уже
Reeds, al
хотя
hoewel
даже
zelfs
решение
besluit
статья
Artikel (in krant)
объяснять
Uitleggen (dit woord is gewoon te moeilijk om te schrijven)
потом
daarna
спрашивать
vragen
сюда
hierheen
Счастливо
Het beste!
вместе
samen
журнал
tijdschrift
какой
Welk, voor wat
обедать
Lunchen, eten
отдыхать
rusten
растение
plant

woensdag 24 oktober 2012

Antwoorden op alles waar ik niet om heb gevraagd

Ken je die reclame van DAS of Das? Ik besloot eens een lijst te maken van antwoorden op dingen waar ik niet om gevraagd heb. Er zijn erg veel antwoorden mogelijk. Hier is een selectie:

  • pi
  • eucalyptus
  • Ferrari
  • Hollandse Nieuwe
  • bouwbesluit
  • Kermit de Kikker
  • woensdag
  • ibis
  • raketvloeistof
  • de Anonieme Huisvrouwen
  • schild
  • neteldier
  • 1048
  • Eemshaven
Het is een uitdaging om uit te vinden welke vragen hierbij horen, vooral bij die van de Anonieme Huisvrouwen. Het houdt in ieder geval de geest bezig.

donderdag 18 oktober 2012

De laatste zin van een boek [4]

Hoofdinspecteur Chen was klaar om terug te vliegen naar Shanghai.

Uit "Het karakter van de draak" door Qiu Xiaolong. 

zondag 14 oktober 2012

paars

Paars is mijn favoriete kleur en ik vind het leuk om paarse dingen te verzamelen. Iedereen heeft een gekke hobby nodig, toch? Ziehier een deel van mijn collectie!

Garfield-strip. Duidelijk paars.


Hemel in verpakking... Ik bedoel, Milka-reep. Ook zeer paars.

Deze is niet zo paars als de andere, maar is wel een echte paarse Pokemon. Ik was vroeger best een nerd. Mewtwo vond ik de allercoolste.

woensdag 10 oktober 2012

dingen

Ik heb een nieuw headerplaatje gemaakt. Zo. Dat was het nieuws. "Overpeinzingen en troep" leek mij een treffende beschrijving.

Heb je ook weleens zo'n dag dat je een strip maakt voor een cliënt en dat het wordt afgewezen?

Bah.

zaterdag 6 oktober 2012

De laatste zin van een boek [3]

Voordat ze de kans kreeg om zich om te draaien, voelde Elena de brandende steek van een dolk die zich diep in haar rug boorde.

Uit "Verboden & Verbannen" (tweede boek) door James Clemens. Tragisch. 

maandag 1 oktober 2012

Wegstreepgedicht


Dit heb ik altijd al eens willen proberen, een gedicht maken door woorden weg te strepen uit een bestaande tekst. Gedicht is misschien een groot woord, maar ik weet niet hoe het anders zou heten. De tekst komt uit één of ander oud literatuurboekje dat ik in 6 gymnasium moest lezen.

En nu eens zien wat we hebben.

BI (mooie titel dacht ik zo)

Hoe gromde haar blinde wekker
omdat uit zijn keel bedorven zoetsappigheid was
Leuk, leuk, ze zijn door angst raar misschien?
Verbazend, die groeiende spanning tussen mand en straat.

Hij ronde beslissende krantenpapier in de open haard (wat?)
Gestapelde afwas is door dat laatste vergeten.
Te vroeg overrompelde hij een stapel onverschilligheid.
Restjes van ontroering ogen Onweerstaanbaar.

Kinderfeestje was de viering van roze taart.
Twee kaarsjes rinkelen gemeen vuile scherven.
Brokstukken van hemzelf ontbreken duizelingwekkend
het laatste uit de donkerte was plotseling achtergebleven.
Het schip van hun oppervlakte had een verre ochtendnevel.
Even doorboorde zij aandrang en in de afloop van
zijn ongelukkige botsing rusten zij ontspannen.
Een korte aarzeling vocht tegen een opdringerige ontvluchtingsmogelijkheid.

Op het roerloze bijzettafeltje kwam de slagorde uit een kind.
Hij had in de imaginaire wereld van later het gestoelte (juist!) gedacht.
Het opzoeken eindigde
Lezen we in de veiligheid van de hond.

Amen.

zondag 30 september 2012

diploma


En daar ligt die dan! Een saai papiertje met zwarte letters, een zilveren print aan de onderkant in een blauwe map. Mijn diploma in iets waar ik niets mee wil doen. Ik schijn nu de ingenieurstitel te mogen voeren, maar die ga ik mooi niet voor mijn naam zetten. Het zou mijn artiestennaam erg raar doen klinken. Ooit gehoord van "ing. Sushy"? Ik dacht het niet.

De diploma-uitreiking was vol doorgeslagen docenten, loze opmerkingen, gepoch en drankgebruik. Uiteraard stond ik daar met mijn watertje te wachten tot ik mijn handtekening kon zetten. Toen had ik mijn krabbeltje gezet. Nu alleen nog maar een borrel politiek correct doorstaan en we kunnen weer verder. Want ja, als je als enige vrouw (daar op dat moment) afstudeert met informatica, verwachten ze dat je ook iets gaat doen met dat diploma. Dat ik nu beeldende kunst studeer, werd niet goed begrepen. Het zal ook wel hogere wiskunde zijn. 1 jaar kunstacademie + 4 jaar ICT-geëtter = terug naar kunstacademie. Ik vind het vrij makkelijk. Maar het zal wel weer niet logisch zijn.

Waarom willen ze eigenlijk vrouwen in de ICT? Die worden toch alleen maar ongesteld en lekken op het toetsenbord.
Ik ben vrouwonvriendelijk vandaag, geloof ik. Dat krijg je met volle maan.

dinsdag 25 september 2012

Hartjes op Facebook

Naar mijn idee komt dit vooral voor op Facebook: veelal vrouwenvolk dat zo ongeveer elke onbenullige status update met één of meerdere hartjes vergezelt. De ergste gevallen voegen ook hartjes toe aan het begin of elke andere willekeurige plaats in de update. Het betreft hier vooral hartjes van het type ♥. Hartjes van het type ♡ kom ik nog niet vaak tegen (waardoor deze hipper lijkt). Zelfs sommige mannen gebruiken al hartjes bij updates die niet eens over hun vriendin/vrouw/minnares/partner/huisdier gaan. Het ♥ doet zware afbreuk aan de mannelijkheid. Het is niet stoer, niet strijdbaar, niet cool... om over de inhoud van status updates maar te zwijgen. 
Ik vind het wel leuk om te experimenteren met de lading van een bericht door een ♥ of een ♡ toe te voegen.
Zie hier:

Hazenleger
Zojuist in een hondendrol getrapt
Wat een kutdag
Zonet een paar ninja's omgelegd.
Vuile hoerrr  Krijg allemaal de kolere

De beweringen lijken een stuk lieflijker.

E = mc^2  (riekt naar sentimentele Einstein)
Excuses voor de vieze woorden dit keer. Soms vraagt de situatie om wat minder netjes te schrijven. En de lieve hartjes moeten ergens mee gecompenseerd worden.  

Kak


zondag 23 september 2012

Koefnoen


Elke zondag kijk ik uit naar Koefnoen. Nu zul je je afvragen "Koefnoen is toch altijd zaterdag op tv?" en dat is zeker waar, maar dan kijk ik al Hardcore Pawn. Dat klinkt alsof het porno is, maar het gaat over een pandjeshuis, zonder porno. Bij het pandjeshuis komen allemaal mensen die rare spullen willen verkopen en vaak hysterisch gaan doen. En daar ben ik dol op, hysterische mensen. Vooral op de teevee, in het echt maak ik me waarschijnlijk snel uit de voeten als een volslanke (met de nadruk op vol) Amerikaanse trien weggepiepte scheldwoorden in mijn richting gaat schreeuwen.
Maar goed, vanavond (altijd zondagavond, dan vergeet ik dat er daarna een maandag komt) zit ik met zoutjes in mijn bureaustoel voor uitzendinggemist punt nl. Ik weet eigenlijk niet genoeg van politiek om het merendeel van de grappen te begrijpen, maar het blijft leuk. En het is goed voor mijn algemene ontwikkeling. Samson... Samsom en Roemer heb ik nog nooit buiten Koefnoen gezien. Net zoals dat jankprogramma van Nederland 1, waarbij ze op zoek gaan naar verdwenen ouders. 

zaterdag 22 september 2012

De laatste zin van een boek [2]

Toen zette hij zijn worsteling weer voort, met de moed der wanhoop, en haar lieve makker verdween in een warreling van zand.

Uit "Verboden & Verbannen" (eerste boek) door James Clemens. Ik ga vandaag eens kijken of ik het vervolg kan vinden.  

vrijdag 21 september 2012

Smartfoon



Gisteren moest ik een tekst schrijven over een telefoon, een zogenoemde "smartphone" (eigenlijk schrijf ik liever smartfoon of slimme foon of dom klereding, maar dat is geen goede reclame). Toen bedacht ik mij opeens: "Wacht, ik heb helemaal geen smartphone!" Veel binding met het product had ik dus niet, maar ik heb vaak genoeg mensen met zo'n ding gezien. Mijn zus heeft er één. Mijn vader ook. Mijn voormalige klas ook. Alleen ik vertikte het om dat ding te kopen. Ik heb een telefoon die kan sms'en en bellen en klink daarmee als iemand uit de steentijd.

Toen ik nog op ICT-school zat (huiver, huiver) leed het weleens tot complicaties. Dan had je van die mensen die dachten dat ik om 8 uur 's ochtends mijn mail lees. Dat doe ik dus niet. Tenzij ik thuis zit en heel vroeg wakker ben en uitermate hyperactief. Ook zette ik mijn telefoon 's nachts uit en deed ik hem pas aan in de trein, want ik ben geen ochtendmens en elke extra handeling kost een jaar van mijn leventje. Dan kwam ik er in de trein achter dat ik 10 paniekerige telefoontjes van projectmensjes had gemist.

Ach nu ik er aan terugdenk, was het heel grappig. Ik kan het iedereen aanraden.

Oh ja, ik had het over slimme telefoons. Ik snap niet waarom iedereen zo'n ding nodig heeft. Voor de sociale media waarschijnlijk. Ik doe ook wel aan Tvietter (Twitter op zijn Russisch), Feesjboek en al die andere rambam, maar ik heb er nog nooit een telefoon voor nodig gehad. Overal waar ik werkte, stond wel een computer klaar, want die staan over het algemeen vaak in kantoren. Dus daar kon ik naar hartelust tekeergaan met sociale media, wat minder agressief was dan het klinkt. Overigens twitterde ik daar alleen maar af en toe want ik kon mijn wachtwoorden van de andere sites niet onthouden.

Het mooiste van Facebook vind ik toch wel dat je andermans relaties daar kapot kunt zien gaan. Sommige mensen zetten er echt alles op en het wordt net een soap. Elk lichtelijk treurig bericht in relationele sfeer is een sneer naar de wederhelft. Prachtig als zoiets gebeurt. Zou er een app voor bestaan die dit bijhoudt? Want als die er is, wil ik wel een slimpietelefoon kopen. Heb ik geen tv meer nodig.

donderdag 20 september 2012

de laatste zin van een boek

Eten doet u in Vladivostok uiteraard in een Aziatisch restaurant, zoals de sushibar Edem (Oelitsa Admirala Fokina 22)

Uit "Rusland" door Karel Onwijn.

Ik vind de laatste zin van een boek altijd het meest interessant. Ook als het een toeristengids voor Rusland is.

woensdag 19 september 2012

Een introductie

Hai! Voor het geval jeje afvraagt wie de ik-persoon is die dit blog gaat schrijven: hier een introductie.
Ik ben Susanne. Ik zie er niet echt uit zoals op dit plaatje want ik heb geen blauwe lijntjes en zeker geen roze achtergrond. Zo zie je ieder geval niet dat ik absoluut geen foto's van mezelf kan maken en dat ik er niet zo jong uit zie (denk ik) al moest ik mij een halfjaar geleden wel legitimeren bij het kopen van drank. Ik ben niet 16, maar 23. Drie en twintig dus. Nog 7 jaar tot die grote DRIE NUL (help).

Momenteel ben ik net klaar met afstuderen van een opleiding waar ik niet verder mee wil (staat leuk op je CV). Ik heb Technische Informatica gedaan en niemand weet wat dat is dus ik kan net zo goed zeggen dat ik de kunstacademie heb afgemaakt. Die kunstacademie deed ik eerst en heb ik toen niet afgemaakt omdat ik een heldere ingeving kreeg om te gaan programmeren. Toen ik dat ging doen, wilde ik weer terug naar de kunstopleiding maar dat ging niet, want langstudeerboete en overheid die niet wil dat mensen studeren.
Mijn diploma-uitreiking moet nog komen. Tijd om na te denken over mijn toespraak. Ze houden van wachten. 
Volgens mij is mijn introductie niet logisch.
Nu zie je ook waarom ik niet geschikt ben voor de ICT-wereld.
Logica is niet mijn ding.

Daarentegen ben ik een expert in chaos. Ik ben heel goed in het maken van rommel.  Naast rommel maken, ben ik freelance (iets anders dan werkloos) illustrator en schrijf ik af en toe ook wat teksten.
Tekenen doe ik graag en tegenwoordig heb ik nog een andere hobby: Russisch leren. Ik leer alleen maar Russisch omdat ik de lettertjes zo mooi vind. Verder heb ik een Russische (ja ook al Russisch!) dwerghamster waarvan ik de naam steeds vergeet. Ik weet wel dat het een vrouwtje is, maar ik duid hem meestal toch aan met "hij".

Ik kom uit een streng christelijk gezin en woon in de middle of nowhere, omgeven door weilanden, terwijl ik gras haat omdat ik HOOIKOORTS heb. 's Zomers sluit ik mij op in een hoopvol pollenvrije bunker. Al is het niet echt een bunker en ook niet 100% pollenvrij.  

Ik ben nog niet helemaal tevreden met de layout van dit blogje, maar ik kan even geen ander design bedenken. Waarschijnlijk verander ik het na een maand of zo. Of niet.

dinsdag 18 september 2012

Klassiek

Ja! Ik ga het weer proberen om een blog bij te houden! En ik hou het Nederlandstalig omdat ik eigenlijk best wel van Nederlands hou.
Dit blog zal gaan over...
- het leven
- paarse dingen
- vormgeving
- dwerghamsters
- hoeveel tijd nodig is om de layout van dit blog goed te krijgen

Oh, en het heet "klassiek" omdat alle andere namen die ik wilde niet beschikbaar waren. Zo waren "vandiedingen", "achja" en "ladida" bezet. :<
Ach ja, je kan niet alles hebben in het leven.