Dit heb ik altijd al eens willen proberen, een gedicht maken door woorden weg te strepen uit een bestaande tekst. Gedicht is misschien een groot woord, maar ik weet niet hoe het anders zou heten. De tekst komt uit één of ander oud literatuurboekje dat ik in 6 gymnasium moest lezen.
En nu eens zien wat we hebben.
BI (mooie titel dacht ik zo)
Hoe gromde haar blinde wekker
omdat uit zijn keel bedorven zoetsappigheid was
Leuk, leuk, ze zijn door angst raar misschien?
Verbazend, die groeiende spanning tussen mand en straat.
Hij ronde beslissende krantenpapier in de open haard (wat?)
Gestapelde afwas is door dat laatste vergeten.
Te vroeg overrompelde hij een stapel onverschilligheid.
Restjes van ontroering ogen Onweerstaanbaar.
Kinderfeestje was de viering van roze taart.
Twee kaarsjes rinkelen gemeen vuile scherven.
Brokstukken van hemzelf ontbreken duizelingwekkend
het laatste uit de donkerte was plotseling achtergebleven.
Het schip van hun oppervlakte had een verre ochtendnevel.
Even doorboorde zij aandrang en in de afloop van
zijn ongelukkige botsing rusten zij ontspannen.
Een korte aarzeling vocht tegen een opdringerige ontvluchtingsmogelijkheid.
Op het roerloze bijzettafeltje kwam de slagorde uit een kind.
Hij had in de imaginaire wereld van later het gestoelte (juist!) gedacht.
Het opzoeken eindigde
Lezen we in de veiligheid van de hond.
Amen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten