mijn relatie tot printers

Zaterdag is het zover: beoordelingsdag. Of "werkbespreking", zoals het op school wordt genoemd. Ik moet al mijn beeldend werk van de afgelopen maanden meenemen en laten zien. Op zich is dat niet zo'n probleem. Het meeste werk heb ik al klaar. Een deel van het werk hoef ik alleen nog maar te printen... Net toen ik wilde gaan printen (4 dagen van te voren, ik loop op schema) viel mijn oog op dat ene onheilspellende lampje in de vorm van een druppeltje. Het inktpatroon was op.

"Nog geen man is overboord gesprongen, ik kan nog naar de winkel." dacht ik en dat was ook zo. Nauwkeurig schrijf ik het typenummer van de printer op mijn hand. De balpeninkt voelt niet zo fijn aan, maar anders onthoud ik het niet. Vijf één vijf nul. Bij de van-alles-en-nog-wat-elektronica-computer-annex-van-alles-winkel koop ik een zwarte inktcartridge, want die met kleur deed het nog volgens mij.

Na weer naar huis gefietst te zijn, maak ik de printerklep open. Dat is elke keer weer een avontuur, want ik weet eigenlijk niet hoe je een printer openmaakt, maar ik heb het al meerdere malen gedaan bij het vervangen. De printer valt nog niet uit elkaar bij het opendoen, mooi. Ik haal het zwarte friemeltje weg dat de oude cartridge op zijn plaats houdt. Ik sloop de oude cartridge eruit, want dat ding wil nooit vanzelf. Nog steeds niet gebroken? Ik denk het niet.
Ik scheur de verpakking van de nieuwe cartridge open, want deze verpakking is alles behalve gebruikersvriendelijk. De instructies staan aan de binnenkant van de verpakking en zijn nauwelijks te lezen. "Hoe moest ie er nou in?" (vat dit alsjeblieft niet suggestief op)
Na wat passen en meten kom ik erachter dat het uitsteeksel aan de voorkant er het eerst in moet. Ik haal dat labeltje eraf en probeer eerst netjes en rustig de cartridge in de printer te krijgen. Dat lukt niet. Met meer geweld lukt het uiteindelijk. De printer geeft gek genoeg geen sjoege, terwijl ik zou verwachten dat hij een geluidje zou maken of zo. "Want dat deed hij de vorige keer ook."

Hoe dan ook, het is tijd om te printen. Ik heb geen  tijd voor onbenullige printerproblemen. Ik open de plaatjes die ik wil printen, corrigeer de nodige zaken in het Afdrukvoorbeeld en klik op Afdrukken (niet op de wc).
Computer beweert dat deze aan het printen is, maar daar beneden in de printerhoek blijft het angstvallig stil.
Ik controleer of de opdracht wel is doorgekomen. Deze staat keurig in de wachtrij. Nog maar eens proberen. Tweede document in wachtrij, nog steeds geen printergeluid.

Talloze pogingen heb ik hierna ondernomen om mijn printer aan het printen te krijgen, maar nog altijd zonder succes. En ja, de printer stond aan. En nee, ik heb de printer niet gesloopt. Al weet ik dat niet zo zeker. Maar het lampje staat nog aan. Ik meen het. Niet die van het inktpatroon maar het aan-lampje.

Dus ik confisqueer nu maar de printer van mijn ouders. Deze is trouwens ook minstens 10 jaar jonger en zal dus nog fris in het vak zitten.

Dit hele verhaal is weer een argumentatie waarom men mij eigenlijk weg bij computers moet houden.